Hoe ik zover ben gekomen…
Ik ben opgegroeid als enig kind van zeer laat getrouwde ouders. Zij hadden zelf een strenge opvoeding “genoten”, nu meer dan een eeuw geleden. Zo werd mijn moeder als zoveelste van negen kinderen van een middenstandersgezin, naar “het pensionaat” gestuurd waar zij van de nonnen een “degelijke opvoeding” kreeg. Zij leefde met de oprechte intentie het voor haar kind niet minder te doen. Anders dan je zou denken werd ik dus verre van vertroeteld of was ik zeker niet een rotbedorven joch, in tegenstelling tot het cliché van enig zoontje.
Plak daarbovenop dat ik school liep bij de Jezuïeten en het plaatje was compleet.
Of neen, het kon nog erger: mijn vader was onderwijzer in diezelfde school. Ja, ook dat nog.
Ik kon geen vin verkeerd verroeren of bij de miste stommiteit – en een kind doet al eens iets mis – vlogen de straffen me om de oren. En thuis kreeg ik er nog eens een volle laag bovenop. Ik behoorde het goede voorbeeld te geven.
Nochtans was mijn vader een zeer warme en minzame onderwijzer, waarvoor hij alom gewaardeerd werd, maar tegen mijn moeder viel niet op te tornen. Zelfs voor mijn vader niet.
We woonden bovendien vrij ver van de school, toch voor een kind, en ik had geen speelkameraadjes in de buurt wonen.
ik had dus weinig sociale vaardigheden ontwikkeld en had nauwelijks vriendjes.
Als puber was ik ook al niet erg mee. Ik was de enige van de klas die niet had leren roken. 😉
Toch had ik bij die Jezuïeten geleerd kritisch te zijn op alles, mezelf inbegrepen.
En dus ook op ‘het systeem’ (= de school).
Nu ja, de woelige jaren rond ’68 (ik was toen net 15) waren daar ook niet vreemd aan, achteraf bekeken.
Zo kwam het dat ik al vroeg interesse had voor toneel, vooral voor de interactie tussen personages en welke de achterliggende drijfveren konden zijn.
Hoe maak je een reeks neergeschreven dialogen geloofwaardig wanneer ze worden uitgesproken? Welke onderliggende emoties kan je daarbij invullen?
Maar ik was goed in wiskunde en wetenschappen en zou dus ingenieur studeren. Wist ik veel?
Toch was ik niet de doorsnee ‘nerd’ die je dan zou verwachten. Ik discussieerde vaak ijverig mee over gevoelens, communicatie, interacties en relaties, zeker voor een ingenieursstudent.
Na mijn studies ging ik mij steeds meer verdiepen in NLP, Transactionele Analyse en meer van die boeiende dingen die toen opgang maakten. (begin de jaren ’80)
Ik volgde zelfs een uitgebreide semiprofessionele opleiding toneelregisseur. Het zoeken naar de onderliggende emoties, weet je nog?
Later, in de lijn van meer leidinggevende taken als ingenieur, kwam er ook literatuur over management op mijn pad en volgde ik diverse seminaries en trainingen.
En recenter volgde ik een opleiding tot bemiddelaar, wat in de logische lijn lag van al het voorgaande. En om het ook van de professionele kant te kunnen bekijken doorliep ik ten slotte een uitgebreide cursus Inleiding tot de Psychologie bij Coursera (Prof. Steve Joordens, Scarborough University Toronto Canada).
Verschillende spaak gelopen partnerrelaties, afgewisseld met lange tussenpauzes van zelfreflectie, kneedden mij verder tot wie ik nu ben.
Hoewel ik daardoor zelf kinderloos gebleven ben, heb ik recent met Monique een schitterende relatie opgebouwd die intussen al zowat tien jaar groeit.
Haar drie dochters noemen mij dan ook graag hun pluspapa.
Wat kan een mens dan nog meer wensen?
In deze context groeide het besef dat ik niet de enige ben die worstelde met het ontplooien van een eigen authentieke persoonlijkheid. Meer zelfs, we zijn er nog niet. Ik ook nog niet trouwens, maar we zijn op de goede weg.
Dat leid ik af uit diverse gesprekken met deskundigen in uiteenlopende disciplines.
Zo groeide de behoefte om mijn inzichten te delen. En door ze te formuleren werden ze ook helderder.
Een gezonde kritische twijfel vraagt dan ook om die inzichten te toetsen aan de ervaringen van anderen.
Meteen daag ik jou dus uit jouw Bemerkingen, Ervaringen en Suggesties op deze site mee te geven. (Ik lust dus zeker BESsen, en ze mogen gerust wat pittig zijn)
Dat kan onderaan elke blogpost en diverse artikelen.
Zo kunnen we mekaar inspireren en komen we tot een scherpere samenvatting of synthese.