Onbewezen hypothese of bruikbaar model?

In het boek ‘Eva’s Ontwaken’ houdt Alice Miller een vurig pleidooi tegen mishandeling en goed bedoelde lichamelijke tuchtiging van kinderen tijdens de opvoeding en tot welke gevolgen dit kan leiden. Mijn boek “Hoezo Welopgevoed?” gaat uit van dit gedachtegoed en bouwt daarop verder.

Dit is echter slechts een hypothese van wat er zich in de psychologische ontwikkeling van het kind en de latere puber en volwassene afspeelt. Er is namelijk geen enkel bewijs aan te voeren dat deze hypothese bevestigt. Maar al evenmin zijn er harde argumenten aan te voeren die deze hypothese ontkrachten.

Veeleer moeten we dit zien als een model, een vereenvoudigde voorstelling van iets wat uiteraard veel complexer is. Zeker als we aandacht hebben voor allerlei nevenfactoren zoals de gevoeligheid of de weerbaarheid van de betrokkene, naast andere karaktereigenschappen die deels genetisch bepaald kunnen zijn. Al even belangrijk kan de invloed zijn van adviezen en voorbeelden van derden en de mate waarin die al dan niet door de betrokkene geaccepteerd worden. Of bijzondere gebeurtenissen die een shock kunnen veroorzaken met een koerswijziging in de psychologische ontwikkeling tot gevolg.

Jean Jenson en later ook Ingeborg Bosch werkten dit model verder uit tot een bruikbaar instrument dat een gestructureerd en helder inzicht geeft van wat er zich afspeelt en hoe daarmee om te gaan.

Intussen blijkt dit model bijzonder goed aan te sluiten bij de werkelijkheid en de concrete ervaringen van zowat iedereen die zich ervan bewust wilt worden, zowel betrokkenen als begeleiders.

Dat leid ik af uit de vele getuigenissen van mensen, van ervaringsdeskundigen tot specialisten, voor wie dit model een echte “eye opener” bleek te zijn.

Dit pleit er voor om zowel de impact als de draagwijdte van dit model zeker niet te onderschatten.

Toch zullen er altijd sceptici zijn die dit zullen afdoen als verzonnen, misleidend, gezagsondermijnend, of wat dan ook, niet in de laatste plaats de – zelfverklaarde – gezagsdragers van religieuze of ideologische overtuigingen en dogma’s.

Want zij zien hierin juist de ondermijning van hun positie en dus van hun bestaan zelf.

Wat is jouw overtuiging, religieus of ideologisch, en wat vind je aan dit model goed of fout?

En op welke argumenten baseer je je daarvoor?